ปราสาทเมืองโบราณ สวยดี
.....การสั่งสมบุญเป็นความสุข ชอบพุทธภาษิตบทนี้ ความตรงตัวดี กระผมเคยบวชอยู่วัด 7 ปี เคยทำหน้าที่รักษาการเจ้าอาวาส 1 ปี จบ นักธรรมเอก เปรียญ 4 ประโยค เป็นเลขาเจ้าคณะอำเภออยู่ 4 ปี สอบ
เทียบวิชาชุดครู พม.ได้ สึกเมื่อปี 2516 จากประสบการณ์ที่อยู่วัด เลยได้รู้จักขนบประเพณีชาวพุทธบ้างพอสมควร สะสมบุญอย่างไร
.....การสั่งสมบุญเป็นความสุข ชอบพุทธภาษิตบทนี้ ความตรงตัวดี กระผมเคยบวชอยู่วัด 7 ปี เคยทำหน้าที่รักษาการเจ้าอาวาส 1 ปี จบ นักธรรมเอก เปรียญ 4 ประโยค เป็นเลขาเจ้าคณะอำเภออยู่ 4 ปี สอบ
เทียบวิชาชุดครู พม.ได้ สึกเมื่อปี 2516 จากประสบการณ์ที่อยู่วัด เลยได้รู้จักขนบประเพณีชาวพุทธบ้างพอสมควร สะสมบุญอย่างไร
.......วัดเป็นแหล่งทำบุญที่ชาวบ้านชอบไปใช้บริการ เพราะเข้าใจ หรือเชื่อว่า ทำบุญที่วัดนี่แหละ ได้บุญมากดี ซึ่งไม่ถูกต้องนัก บุญ ทำที่ไหนก็ได้ นอกวัดยิ่งดี เพราะเวลาส่วนมากคนเราจะอยู่นอกวัดรอเวลาไปวัดค่อยทำบุญ คงไม่ถูก จะอยู่วัดหรือนอกวัด เราต้องทำ บุญกุศลกันทั้งนั้นแหละ ช่องทางทำบุญตามแนว พุทธศาสนา มี 3 อย่างคือ ทานมัย สีลมัยและภาวนามัย ขยายละเอียดมี 10 ช่องทางได้แก่ อปจายนมัย เวยยาวัจจมัย ปัตติทานมัย ปัตตานุโมทนามัย ธัมมัสสวนมัย ธัมมเทสนามัย ทิฏฐุชุ-กรรม มาดูกันว่าวิธีไหนทำบุญ อยู่นอกวัดได้บ้าง
........ทานมัย การให้สิ่งของ เรียกอามิสทาน ทานที่ไหนก็ได้ ถ้ามี คนรับ ในวัดซะอีกทำทานมัยได้จำกัด เพราะพระมีน้อย บางวัดพระ รูปเดียว วันพระคนไปทำบุญล้นศาลา รับอามิสทานไม่ไหวหรอก นอกวัดคนยากคนจน คนขาดแคลนอามิสมากมายมหาศาล ทาน เท่าไรก็รับได้หมด ทานมัยแบบธรรมทาน ได้แก่การแนะนำสั่งสอน ให้เกิดความฉลาดรอบรู้ นอกวัดต้องการมาก ในวัดเหมาะสำหรับพระ ท่านทำธรรมทานของท่านไป ชาวบ้านเราจัดธรรมทานนอกวัดเหมาะ ที่สุด จัดอบรมสั่งสอน จัดโรงเรียน สถานศึกษา ที่ให้ธรรมทานทั้งนั้น คือให้สติปัญญานั่นไง
.......สีลมัย ถือศีลได้บุญ วันพระเห็นคนชวนกันไปวัดจำศีลกัน เป็น วิธีที่ยังไม่ดีพอ รอบวันพระหนึ่ง ๆ 7-8 วัน ไปวัดจำศีล 1 วัน นอกนั้น ไม่แน่ใจถือศีลไหม ถือศีลที่ดีควรถือทุกวัน ทุกสถานที่ ศีลห้าก็มีค่า มากยิ่งแล้ว อยู่บ้านสามีภรรยามีศีล บ้านก็สงบเรียบร้อย ที่ทำงานทุกคนมีศีลประจำทำงานซื่อสัตย์สุจริตเป็นคุณ แก่หน่วยงาน และยิ่ง ถือศีลทุกวันได้ก็ยิ่งดี ศีลมัยเป็นวิธีที่เหมาะจะถือปฏบัติทุกสถานที่ ทุกกาลเวลา
.......ภาวนามัย ปกตินึกถึงสมถกรรมฐานที่อบรมมาก ๆได้สมาธิ ได้ ฌาน แต่ภาวนาแบบชาวบ้านคือการอบรมให้เกิดสติปัญญา สอนบุตร หลานให้มีวิชาความรู้ นั่นแหละเด็กได้รับการภาวนา สอนเองไม่พอส่ง เข้าเรียนประถม มัธยมและอุดมศึกษา ภาวนามัยจนจบปริญญา พอแล้วได้วิทยาไปทำมาหากินได้ ภาวนามัยนอกวัดจำเป็นมากจริง ๆ
.........อปจายนมัย การปฏิบัตินอบน้อมถ่อมตน ได้บุญ นี่ก็ทำได้ นอกวัดยิ่งเหมาะ เวยยาวัจจมัย ขวานขวายบำเพ็ญประโยชน์แก่ผู้อื่น บุญกุศลก็เกิด นอกวัดจะทำได้ง่ายกว่า ปัตติทานมัย การให้ส่วนบุญแบบ อุทิศบุญกุศลนั่นแหละ ทำให้เกิดบุญเพิ่มมาด้วย ปัตตานุโมทนามัย การอนุโมทนาบุญที่คนอื่นทำ บุญเกิดแก่เราด้วย นอกวัดทำได้ง่าย
..........ธัมมัสวนามัย ฟังธรรม ฟังคนอื่นพูด หรือการอ่านแล้วเกิดสติ ปัญญาคือบุญจากการฟังการอ่าน ธรรมเทศนามัย บุญจากการเทศนา หมายถึงการแสดงธรรม การบรรยายวิชาความรู้ การเขียน ประกาศ
สิ่งที่เป็นวิทยาการ เป็นบุญกุศลด้วย
.........ทิฏฐุชุกรรม การกระทำความเห็นให้ตรงถูกต้องตามความ เป็นจริงจัดเป็นบุญกุศลด้วย
.............การทำบุญหลายวิธีที่กล่าวแล้วพบว่าเหมาะที่จะทำนอกวัด มาก เพราะเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดบุญมีมากกว่า เช่นทานมัย ไปวัด ก็จะมีพระเณรไม่กี่รูป เองอยากทำทานมาก ๆ ไปโรงเรียนสิ เลี้ยง ข้าวกลางวันเด็ก 300 ร้อย 500 มีหมด ถือศีลที่วัด ศีลไม่แข็งแรงหรอก ไม่ท้าทาย นอกวัดสิ มดแมงเพ่นพ่านเดินไม่ระวังศีลปาณาขาด ของ ตกข้างทาง มันอยากหยิบจริง ๆ ยังใหม่ ๆอยู่เลย อีหนูมันนุ่งสั้น ได้ใจจริง อยากรู้จักหนูมากนะ เยอะจริง ๆ อุปสรรคศีลนอกวัด ไม่แน่จริงไม่รอดหรอก ศีลขาดกระจุย ภาวนามัยบุญเกิดจากการอบรม ที่วัด ไม่ค่อยได้อบรมให้สติปัญญาเจริญเท่าที่ควร มีแต่ชวนทำบุญมาก ๆ เพื่อจะไปสวรรค์กัน จนเกิดบางวัดหัวใส เอาสวรรค์มาขาย ถวาย แค่นี้ไป จาตุมมหาราชิก อยากไปดาวดึงส์เพิ่มอีกหน่อย ยามา ดุสิต ค่าสูงขึ้น เป็นงั้นไป นอกวัดมีเรื่องให้เกิดสติปัญญาได้มากมาย
...........หลักพิจารณาทำบุญง่าย ๆ สามประการ
...........1. กิจกรรมใดทำไปแล้ว ความโลภ เบาบางลง กิจกรรมนั้น เกิดบุญกุศล ตรงข้ามทำแล้วยิ่งโลภมาก ได้บาปแถมมาด้วย
...........2. กิจจกรรมถือศีลแล้วทำให้กายวาจาสงบ ไม่ขี้โมโหโทสะ เย็นกายเย็นใจ ได้บุญจากศีล ประเภทบอกว่ารับศีลแล้ว แต่ดุมาก ปากร้าย ศีลไม่ช่วยอะไร
...........3. กิจกรรมภาวนา อบรมแล้วมีสติ ฉลาด แสดงว่าได้บุญจาก ภาวนา แต่ถ้าได้ความโง่งมงาย นั่นคือบาป
..........วันนี้วันพระ ก็อยากชักชวนทำบุญกัน บาปละ ๆ บ้างก็ดี เพราะทำมามากแล้ว ทำบุญก็อย่ามัวหาทางไปวัด เพราะบางทีวัด ก็อยู่ห่างไกล ไปถึงแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรดีถึงจะได้บุญ คนไปวัดวันพระ เยอะนะ กับข้าวก็มากมาย พระไม่กี่รูปฉันไม่กี่คำก็อิ่ม ของเหลือมาก จนนึกเสียดายแทน สีลมัยทำนอกวัดก็ดี ทำได้ทั้งวัน บุญเกิดได้ เหมือนกันแหละ ภาวนามัยทำนอกวัด ทำได้ง่าย ๆ ทำอะไรก็ได้ที่ทำ แล้วเกิดการเรียนรู้ เกิดสติปัญญา เพราะนี่คือบุญจากภาวนา ที่แปล ว่า การฝึกอบรม การศึกษาเล่าเรียน บทสรุปทำไมจะยาวอีกแล้ว ขอ จบดื้อ ๆนี่แหละ สาธุ สวัสดีครับ
........ทานมัย การให้สิ่งของ เรียกอามิสทาน ทานที่ไหนก็ได้ ถ้ามี คนรับ ในวัดซะอีกทำทานมัยได้จำกัด เพราะพระมีน้อย บางวัดพระ รูปเดียว วันพระคนไปทำบุญล้นศาลา รับอามิสทานไม่ไหวหรอก นอกวัดคนยากคนจน คนขาดแคลนอามิสมากมายมหาศาล ทาน เท่าไรก็รับได้หมด ทานมัยแบบธรรมทาน ได้แก่การแนะนำสั่งสอน ให้เกิดความฉลาดรอบรู้ นอกวัดต้องการมาก ในวัดเหมาะสำหรับพระ ท่านทำธรรมทานของท่านไป ชาวบ้านเราจัดธรรมทานนอกวัดเหมาะ ที่สุด จัดอบรมสั่งสอน จัดโรงเรียน สถานศึกษา ที่ให้ธรรมทานทั้งนั้น คือให้สติปัญญานั่นไง
.......สีลมัย ถือศีลได้บุญ วันพระเห็นคนชวนกันไปวัดจำศีลกัน เป็น วิธีที่ยังไม่ดีพอ รอบวันพระหนึ่ง ๆ 7-8 วัน ไปวัดจำศีล 1 วัน นอกนั้น ไม่แน่ใจถือศีลไหม ถือศีลที่ดีควรถือทุกวัน ทุกสถานที่ ศีลห้าก็มีค่า มากยิ่งแล้ว อยู่บ้านสามีภรรยามีศีล บ้านก็สงบเรียบร้อย ที่ทำงานทุกคนมีศีลประจำทำงานซื่อสัตย์สุจริตเป็นคุณ แก่หน่วยงาน และยิ่ง ถือศีลทุกวันได้ก็ยิ่งดี ศีลมัยเป็นวิธีที่เหมาะจะถือปฏบัติทุกสถานที่ ทุกกาลเวลา
.......ภาวนามัย ปกตินึกถึงสมถกรรมฐานที่อบรมมาก ๆได้สมาธิ ได้ ฌาน แต่ภาวนาแบบชาวบ้านคือการอบรมให้เกิดสติปัญญา สอนบุตร หลานให้มีวิชาความรู้ นั่นแหละเด็กได้รับการภาวนา สอนเองไม่พอส่ง เข้าเรียนประถม มัธยมและอุดมศึกษา ภาวนามัยจนจบปริญญา พอแล้วได้วิทยาไปทำมาหากินได้ ภาวนามัยนอกวัดจำเป็นมากจริง ๆ
.........อปจายนมัย การปฏิบัตินอบน้อมถ่อมตน ได้บุญ นี่ก็ทำได้ นอกวัดยิ่งเหมาะ เวยยาวัจจมัย ขวานขวายบำเพ็ญประโยชน์แก่ผู้อื่น บุญกุศลก็เกิด นอกวัดจะทำได้ง่ายกว่า ปัตติทานมัย การให้ส่วนบุญแบบ อุทิศบุญกุศลนั่นแหละ ทำให้เกิดบุญเพิ่มมาด้วย ปัตตานุโมทนามัย การอนุโมทนาบุญที่คนอื่นทำ บุญเกิดแก่เราด้วย นอกวัดทำได้ง่าย
..........ธัมมัสวนามัย ฟังธรรม ฟังคนอื่นพูด หรือการอ่านแล้วเกิดสติ ปัญญาคือบุญจากการฟังการอ่าน ธรรมเทศนามัย บุญจากการเทศนา หมายถึงการแสดงธรรม การบรรยายวิชาความรู้ การเขียน ประกาศ
สิ่งที่เป็นวิทยาการ เป็นบุญกุศลด้วย
.........ทิฏฐุชุกรรม การกระทำความเห็นให้ตรงถูกต้องตามความ เป็นจริงจัดเป็นบุญกุศลด้วย
.............การทำบุญหลายวิธีที่กล่าวแล้วพบว่าเหมาะที่จะทำนอกวัด มาก เพราะเหตุปัจจัยที่ทำให้เกิดบุญมีมากกว่า เช่นทานมัย ไปวัด ก็จะมีพระเณรไม่กี่รูป เองอยากทำทานมาก ๆ ไปโรงเรียนสิ เลี้ยง ข้าวกลางวันเด็ก 300 ร้อย 500 มีหมด ถือศีลที่วัด ศีลไม่แข็งแรงหรอก ไม่ท้าทาย นอกวัดสิ มดแมงเพ่นพ่านเดินไม่ระวังศีลปาณาขาด ของ ตกข้างทาง มันอยากหยิบจริง ๆ ยังใหม่ ๆอยู่เลย อีหนูมันนุ่งสั้น ได้ใจจริง อยากรู้จักหนูมากนะ เยอะจริง ๆ อุปสรรคศีลนอกวัด ไม่แน่จริงไม่รอดหรอก ศีลขาดกระจุย ภาวนามัยบุญเกิดจากการอบรม ที่วัด ไม่ค่อยได้อบรมให้สติปัญญาเจริญเท่าที่ควร มีแต่ชวนทำบุญมาก ๆ เพื่อจะไปสวรรค์กัน จนเกิดบางวัดหัวใส เอาสวรรค์มาขาย ถวาย แค่นี้ไป จาตุมมหาราชิก อยากไปดาวดึงส์เพิ่มอีกหน่อย ยามา ดุสิต ค่าสูงขึ้น เป็นงั้นไป นอกวัดมีเรื่องให้เกิดสติปัญญาได้มากมาย
...........หลักพิจารณาทำบุญง่าย ๆ สามประการ
...........1. กิจกรรมใดทำไปแล้ว ความโลภ เบาบางลง กิจกรรมนั้น เกิดบุญกุศล ตรงข้ามทำแล้วยิ่งโลภมาก ได้บาปแถมมาด้วย
...........2. กิจจกรรมถือศีลแล้วทำให้กายวาจาสงบ ไม่ขี้โมโหโทสะ เย็นกายเย็นใจ ได้บุญจากศีล ประเภทบอกว่ารับศีลแล้ว แต่ดุมาก ปากร้าย ศีลไม่ช่วยอะไร
...........3. กิจกรรมภาวนา อบรมแล้วมีสติ ฉลาด แสดงว่าได้บุญจาก ภาวนา แต่ถ้าได้ความโง่งมงาย นั่นคือบาป
..........วันนี้วันพระ ก็อยากชักชวนทำบุญกัน บาปละ ๆ บ้างก็ดี เพราะทำมามากแล้ว ทำบุญก็อย่ามัวหาทางไปวัด เพราะบางทีวัด ก็อยู่ห่างไกล ไปถึงแล้วก็ไม่รู้จะทำอะไรดีถึงจะได้บุญ คนไปวัดวันพระ เยอะนะ กับข้าวก็มากมาย พระไม่กี่รูปฉันไม่กี่คำก็อิ่ม ของเหลือมาก จนนึกเสียดายแทน สีลมัยทำนอกวัดก็ดี ทำได้ทั้งวัน บุญเกิดได้ เหมือนกันแหละ ภาวนามัยทำนอกวัด ทำได้ง่าย ๆ ทำอะไรก็ได้ที่ทำ แล้วเกิดการเรียนรู้ เกิดสติปัญญา เพราะนี่คือบุญจากภาวนา ที่แปล ว่า การฝึกอบรม การศึกษาเล่าเรียน บทสรุปทำไมจะยาวอีกแล้ว ขอ จบดื้อ ๆนี่แหละ สาธุ สวัสดีครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น