เข้าพรรษา-อาสาฬหบูชา

ขุนทอง ศรีประจง (ผู้แต่ง)

                   วันสำคัญทางพุทธศาสนา อย่างวันวิสาขบูชา มาฆบูชา ผมเขียนคำร้อยกรองระลึกวันสำคัญนั้น ๆ ไปแล้ว ขาดวันอาสาฬหบูชาเพ็ญเดือนแปดนี่เองยังไม่ได้เขียน พูดถึงความสำคัญผมว่าวันนี้มีความหมายมากสำหรับพระพุทธเจ้า เมื่อวันวิสาขบูชาท่านตรัสรู้ มีศักดิ์เท่ากับพระปัจเจกพุทธเจ้า ยังไม่สามารถสอนใครได้ จนวันอาสาหบูขานี่ไง ถึงเกิดพระโสดาบัน เกิดพระสงฆ์ ครบรัตนตรัย ยืนยันท่านเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างแท้จริง  ก็กัดฟันเขียนคำร้อยกรองบูชาวันอาสาฬหบูชาไว้ เช่นเคยครับ เขียนกลอนที่มันอ่านยาก ๆหน่อย เห็นเรียกชื่อว่า กลบทสบัดสบิ้ง ใช้เวลาครึ่งวันครับกว่าจะโพสได้

		รำลึกถึงวันอาสาฬหบูชา
		---------------
		O..แถลงปางสัมมามหามหิทธิ์	พระทรงฤทธิ์ประกาศจะศิษย์จะสอน
		อริยะสัจจธรรมพระนิ่งพระนอน	เนรัญชรสี่สิบเก้าลุวารและวัน
		กลุ่มโกมุทสี่เหล่าฉะนี้ไฉน	จักมีใครสมควรจะเสกจะสรรค์
		จักอบรมสั่งสอนลุธรรมลุทัน	อาจารย์นั้นสองดาบสก็ลับก็ลา
		เหลือคณะปัญจะวัคค์สมัครสมาน	เคยพบพานพักพิงสุขีสุขา
		ร่วมสุขทุกข์ด้วยกันก็มีก็มา	จักไปหากลุ่มนี้เจริญจรูญ
		เมืองพาราณสีมิเนิ่นมินาน	เสด็จผ่านคืนวันมิเสื่อมมิสูญ
		ป่าอิสิปัตตนะก็เกื้อก็กูล	พวกมิทูลทักทายมิคุ้นมิเคย
		ทรงเตือนท่านทั้งหลายพินัยพินิจ	เราเพียงคิดประกาศฉลาดเฉลย
		เราได้รู้โมกขธรรมมิเชือนมิเชย	จึงอยากเอ่ยพจน์พาทย์ประกาศปกรณ์
		นานหกปีที่เนรัญชราชะรอย	แม้นิดหน่อยมิเคยบอกจะถ่ายจะถอน
		มิเคยพูดคิดอ่านจะกล่าวจะกลอน	มันถึงตอนจักถ่ายจะทำจะทวน
		พอได้ฟังนั่งตรึกระทึกระทด	พากันงดทิฐิจะสอบจะสวน
		จริงหรือไรตรัสรู้กระบิดกระบวน	ขอเชิญชวนนั่งก่อนประคับประคอง
		เทวเม ภิกขเว สะดวก สดับ	แนวดำเนินสุดคับก็สอบก็สอง
		กามสุขัลลิกาจะเลือกจะลอง	ไปเกี่ยวข้องเสพสุขก็เพลิดก็เพลิน
		อัตตกิลมถานุ โยคะโยโค	ลำบากโอ้ทรมานจะขัดจะเขิน
		ฮีโน คัมโม มิ จรูญ จเริญ	จึงขอเชิญละห่างกระจ่างกระใจ
		ส่วนมัคคะมัชฌิมาปฏิปทา	ตถาคตตรัสรู้จะแจ้งจะไข
		เป็นหนทางบรรลุพิลาสพิไล	อริยะโมกข์นัยประกาศปกรณ์
		ทุกขสัจจ์สมุทัยนิโรธนิรุทธ์	มรรคพิสุทธ์สี่อย่างก็ถอดก็ถอน
		ส่องสัจสี่หมดจดละบทละตอน	จนดับร้อนรานทุกข์ระเริงระรมย์
		กตเมมัชฌิมาฉะนี้ไฉน	พระทรงชัยตรัสรู้ลุสุขลุสม
		จักขุและญาณก็เกิดก็กรม	ดับระทมอุปสมานิรัตินิรอน
		อภิญญาสัมโพธิ์วัตตะวัตติ	อริยะอัฏฐังคสมานสมร
		คือมรรคแปดดำเนินวิวัฒน์วิวร	แปดปกรณ์สัมมาภิบาลพิบูลย์
		ทิฐิสังกัปปะวจีวิจัย	กัมมันต์นัยน์อาชีโวมิเสื่อมมิสูญ
		วายามะสติเจริญจรูญ	สมาธิกูลอริยสัจวิชัยวิชา
		ทุกขสัจจ์นั่นไฉนวิจัยวิจักษ์	สมุทัยตระหนักสิกขะสิกขา
		ทุกข์นิโรธดับทุกข์มิคาดมิคลา	มัชฌิมาปฏิบัติวิลาสวิไล
		เอวัญติปริวัฏฏังประจัญประจักษ์	สัจจญาณภิรักษ์ก็ควรก็ไข
		กิจญาณปฏิบัติวิวัฒน์วิไกร	กตญาณเสร็จได้ คะเนคนา
		อาการครบสิบสองสนองเสนอ	จบสัจจะที่เจอพระหากพระหา
		พระองค์ท่านแจกแจงวิเชษฐ์วิชา	โกญทัญญามิจำเนียรวิชัยวิชาญ
		ยังกิญจิสมุทยังผิก่อผิเกิด	มีเหตุเชิดส่งให้พิสัยพิศาล
		พอเหตุดับดับตามมินมมินาน	ทุกสังขารสารวัฏก็วนก็เวียน
		อนิจจังทุกขังสม่ำเสมอ	อนัตตาก็เจอเกษตรเกษียน
		เป็นฉะนี้ระงับได้เพราะพากเพราะเพียร	ตัดขาดเหี้ยนสังขารนิราศนิรันดร์
		อัญญาสิวตโภฉลาดเฉลี่ยว	รู้แล้วเทียวสังขารละครบละขันธ์
		ลุโสดาอริยะอเนกอนันต์	ค่ามหันต์ตามมาประกาศประการ
		เป็นปฐมอริยะพระสงฆ์พระสร้าง	ยืนยันข้างสัมพุทธสถิตสถาน
		มิใช่เป็นปัจเจกพิเชษฐ์พิชาญ	สอนศิษย์ผ่านมรรคผลพิมลพิมาลย์
		เป็นหลักยืนโมกขธรรมฉนำไฉน	หกปีได้เพียรกิจสถิตสถาน
		ที่บรรลุจริงแท้มิแปรมิปาน	ควรประทานสั้งสอนผไทพระทน
		มีพระพุทธธรรมสงฆ์จะคงจะขาน	เพ็ญอาสาฬจันทร์บูรณ์ฉงายฉงน
		พุทธศาสน์ไตรรัตน์วิลาสวิมล	จุดเริ่มต้นงดงามพระรวมพลัง
		สาธุวันสำคัญ ก็เวียนก็วน	ครบอีกหนรำลึกพระคุณพระขลัง
		พระพุทธะธัมมะสรณัง	กราบดุจดังทรงอยู่นิมิตรนิมนต์
		ขอยึดเป็นที่พึ่งคะนึงคะเน	มิหันเหชั่วชีพสถิตสกล
		สัพพปาปัสสะละบาปละบน	สั่งกุศลสัมปทามนามโน
		ชำระบาปจิตจ้องก็ผ่องก็ผุด	จิตพิสุทธ์ฝึกวิรัติยสะยโส
		ไตรสิกขายึดมั่นคติคโต	ตามรอยบาทพุทโธดำเนินดำนาน
		อิจฉิตังปัตถิตังสัมฤทธิ์สำเร็จ	ทุกพรเสร็จสบสุขจะไขจะขาน
		คุณไตรรัตน์อำนวยพิบูลย์ภิบาล	ขอบกราบกรานศิรน้อมประณตประนมฯ

---------------------
7 กรกฎาคม 2560