ศึกสองพญา(คันคากรบกับแถน)
| อตีเตกาเลสมัยหนึ่ง | เมืองงามตรึงใจใครพบเห็น | ||
| มีนามชมพูดูร่มเย็น | เอกราชเป็นเจ้าปกครอง | ||
| สีดานามพระมเหสี | เทวีงามล้ำคนทั้งผอง | ||
| มินานทรงครรภ์ดังปอง | สุขสองราชาราชีนี | ||
| เกิดมาประหลาดเหลือหลาย | ผิวกายดังทองละอองศรี | ||
| ปุ่มปมทั่วกายคล้ายมี | ผิวสีคางคกน่าตกใจ | ||
| บุญกรรมส่งผลมาเกิด | ประเสริฐแม่รักมิผลักใส | ||
| เลี้ยงดูจนเจ้าเจริญวัย | เติบใหญ่เป็นหนุ่มแข็งแรง | ||
| พ่อส่งร่ำเรียนวิชา | เก่งกล้าการรบเข้มแข็ง | ||
| หอกดาบธนูทิ่มแทง | ยอดเยี่ยมวิชาอาคม | ||
| นับวันเติบใหญ่เป็นหนุ่ม | ชักกลุ้มรักใครไม่สม | ||
| สาวสาวมิค่อยชื่นชม | รังเกียจไม่หล่อเขาเมิน | ||
| นับวันมีแต่รันทด | มันหมดฝีมือชักเขิน | ||
| ฮักสาวมันยากเหลือเกิน | จนแทบหมดเรี่ยวหมดแรง | ||
| คุณคกเขาอยากมีแฟน | สาวสาวแสนจะขยะแขยง | ||
| มิอยากให้ใกล้คำแพง | เจ้าแกล้งหลีกหลี้หนีไป | ||
| เหลือทนจึงบอกเสด็จพ่อ | ขอรับเสด็จแม่มิไหว | ||
| ลูกอยากมีเมียปวดใจ | จีบใครเขาหลบมิพบพาน | ||
| จับสาวชาวเมืองสักคน | หน้ามนสะสวยตาหวาน | ||
| เลือกเอาสวยสวยนงคราญ | ลูกหลานชาวเมืองมากมาย | ||
| สององค์ทรงอึ้งตะลึงคิด | หนักจิตอยากหาโฉมฉาย | ||
| ให้คนเทียวถามวุ่นวาย | ทุกภายในนอกบุรี | ||
| เขาบอกอยากจะอาเจียน | คลื่นเหียนพวกเราสาวศรี | ||
| ผัวแบบคางคกตลกดี | ไม่มีไม่เอาเยาวมาลย์ | ||
| ที่สุดกลับมามือเปล่า | ทูลเล่าเรื่องราวกล่าวขาน | ||
| ราชากลุ้มใจทัดทาน | จัดการยุ่งยากจริงจริง | ||
| บอกลูกทำใจเสียเถิด | เราเกิดอัปลักษณ์ผู้หญิง | ||
| เขาจึงรังเกียจท้วงติง | ประวิงไม่อยากตกลง | ||
| คางคกรูปหล่อน้อยใจ | ขอไปอยู่ป่าเขาหงส์ | ||
| บำเพ็ญบารมีมั่นคง | หวังองค์เทพไทปรานี | ||
| ถือศีลกินเจเข้มข้น | มงคลพึงเกิดเป็นศรี | ||
| สมถะสมาธิมากมี | ทำเยี่ยงฤๅษีชีไพร | ||
| โชติปูชากระทำ | บำเพ็ญยามเย็นมิสงสัย | ||
| กองกูณฑ์บูชากองไฟ | ขอให้เทพเจ้าเมตตา | ||
| คางคกอยากมีคู่ชิด | จึงคิดสักการเสาะหา | ||
| หวังให้เทพท่านกรุณา | เมตตาสมหวังดังใจ | ||
| มิโปรดก็จักมิหยุด | ถึงสุดลำบากแค่ไหน | ||
| คางคกจักทำต่อไป | จนกว่าเทพไทจักกรุณา | ||
| หลายวันทิพย์อาสน์เร่าร้อน | อินทรสงสัยใครหวา | ||
| สอดส่องไปทั่วโลกา | อ้อเจ้าบ้าคางคกรูปงาม | ||
| ไม่หล่อพ่อรวยเป็นกษัตริย์ | ฮึดฮัดหาเมียมันถาม | ||
| วอนขอช่วยด้วยองค์ราม | อินทาใจงามเอ็นดู | ||
| เออปางก่อนมันคือโพธิสัตว์ | องค์อินทร์จัดให้อ้ายหนู | ||
| เสกเมืองมั่นคงค่ายคู | น่าอยู่ปราสาทมณเฑียร | ||
| เสกผิวคางคกเป็นเกราะ | รูปเหมาะงดงามดังเขียน | ||
| ซ่อนอยู่ภายในเนื้อเนียน | อินทร์เพียรหาสาวมาประทาน | ||
| ได้สาวอุตตรทวีป | รีบเหาะมาหาว่าขาน | ||
| ครบถ้วนครานี้หมดการ | ดูแลบ้านเมืองให้ดี | ||
| พระมารดาแลองค์เอกราช | ประพาสเมิองใหม่ในวิถี | ||
| สุดแสนชื่นชมบารมี | เปรมปรีดิ์ยกขึ้นเป็นราชา | ||
| พระเจ้าคางคกอธิราช | เปรื่องปราดปกครองนักหนา | ||
| บ้านเมืองร่มเย็นนานมา | นาคราส่งส่วยสักการ | ||
| บ้านเล็กเมืองใหญ่ไหว้น้อม | ยินยอมพร้อมใจอาจหาญ | ||
| ขอพึ่งโพธิสมภาร | มินานร่ำลือระบือไกล | ||
| ทุกเมืองชื่นชมนักหนา | ต่างพากันลืมเป็นไฉน | ||
| ลืมการบูชาเทพไท | กราบไหว้บัดพลีละเลย | ||
| องค์แถนเทพใหญ่บนฟ้า | โกรธาเรื่องราวเปิดเผย | ||
| อ้ายคางคกขึ้นวอนี่เฮ้ย | มึงเอ๋ยดีละได้เห็นกัน | ||
| พวกนาคเล่นน้ำหยุดเล่น | โลกเย็นกลับแล้งพร้อมสรรพ์ | ||
| เจ็ดเดือนขาดฝนประชุมพลัน | หวาดหวั่นบ้านเมืองล่มจม | ||
| พระเจ้าคากคกรูปหล่อ | พอรู้เรื่องราวขื่นขม | ||
| พญาแถนขี้อิจฉาไม่น่าชม | เขานิยมบูชามานานปี | ||
| ลืมสักการนิดหน่อยก็คอยแกล้ง | ให้ฝนแล้งกันดารดังเมืองผี | ||
| จักประกาศสงครามเข้าต่อยตี | เกิดกลีรบพุ่งยุ่งนักเชียว | ||
| ทัพพระเจ้าคางคก | ยกทัพประหลาดหวาดเสียว | ||
| ทัพปลวกเร่งสร้างถนนเจียว | เลาะเลี้ยวเมืองแถนเร็วพลัน | ||
| ทัพมอดเตรียมพร้อมตามติด | ประชิดด้ามมีดปืนสรรพ์ | ||
| อาวุธทัพแถนกัดหมดกัน | เหลืออดบัญชารีบไป | ||
| ปลวกมดนับล้านรับสั่ง | มุ่งยังเมืองแถนเร็วไฉน | ||
| แทรกเข้าคลังทัพทันใด | เจอไม้กัดกินทำลาย | ||
| หอกดาบธนูชำรุด | สุดแสนมันปากชิบหาย | ||
| มดปลวงมากมวลวุ่นวาย | เรียบร้อยตามสั่งมินาน | ||
| แต่นี้ไม่มีหอกดาบ | คงปราบมิยากสืบสาน | ||
| พระเจ้าคางคกภูบาล | กบเขียดคางคกรีบไป | ||
| หลบซ่อนให้ดีใกล้ทัพ | คอยจับกระแสคราวไหน | ||
| พวกแถนร่ายเวทแล้วไซร้ | รีบส่งเสียงร้องกวนมัน | ||
| ทัพหลวงพวกมีพิษร้าย | โยกย้ายรีบมาพร้อมสรรพ์ | ||
| จักไปรบแถนพร้อมกัน | ลอยไปเมืองฟ้าธาตรี | ||
| พญาแถนทรงทราบข่าวศึก | ระทึกมันหมิ่นศักดิ์ศรี | ||
| อ้ายเจ้าคางคกกาลี | แบบนี้ต้องตบถึงตาย | ||
| ระดมพลกองทัพทั้งสิ้น | กลับยินข่าวให้ใจหาย | ||
| หอกดาบไร้ด้ามวุ่นวาย | สายธนูคันหอกยับเยิน | ||
| ทหารมิมีอาวุธ | แสนสุดลำบากนึกเขิน | ||
| อะไรมันแย่เหลือเกิน | ร่ายเวทเสกกันทันใด | ||
| ทัพแถนจักร่ายพระเวทย์ | วิเศษเอ็งอย่าสงสัย | ||
| ทัพกบอึ่งอ่างเขียดไว | มันร้องส่งเสียงอึงอล | ||
| ร่ายผิดร่ายถูกไม่ขลัง | ระวังมนตราอย่าสับสน | ||
| พวกมันเสกงูมาประจญ | หวังชนทัพกบอึ่งเรา | ||
| ทัพรุ้งพุ่งมาอ้ายเหยี่ยว | โฉบเฉี่ยวจับงูให้เขา | ||
| พวกสัตว์มีพิษต่อยเอา | ทัพงูเจ้านำขบวน | ||
| แมงป่องตะขาบรุกฆาต | อย่าพลาดมันน่าเสสรวล | ||
| ทัพแถนลำบากถูกรบกวน | ทั้งมวลไม่เป็นอันรบรา | ||
| องค์แถนรำคาญยอมแพ้ | มีแต่พวกเด็กมีปัญหา | ||
| รบกันแบบนี้ไร้จรรยา | บอกมาเอ็งต้องการอะไร | ||
| พระเจ้าคางคกมหาราช | องอาจวจีพาทีไข | ||
| แถนแกล้งพวกเราทำไม | ปล่อยให้ฝนแล้งเจ็ดเดือน | ||
| แบบนี้ต้องสู้ให้ยับ | จับแถนไปตอนให้เหมือน | ||
| พวกขันทีนั่นแหละหากเลือน | ขอเตือนอย่าทำนะเออ | ||
| แถนบอกอ้ายบ้าคางคก | สกปรกทำตัวตีเสมอ | ||
| เอาเอายอมให้มิอยากเจอ | ว่าแต่เธอช่วยเตือนสำคัญ | ||
| ส่งบั้งไฟดีดีมาบอก | นาคออกเล่นน้ำมิหุนหัน | ||
| นาคสนุกฝนลงทั่วกัน | ได้สรรค์ไร่นาพาสุขใจ | ||
| สันธิสัญญาสันติภาพ | รับทราบเทพแถนมิสงสัย | ||
| กับพญาคันคากฤทธิไกร | บุญบั้งไฟเดือนหกเตือนกัน | ||
| แถนปล่อยฝนโปรยลงมา | กบเขียดปรีดาพร้อมสรรพ์ | ||
| อึ่งอ่างคางคกมาพลัน | เสียงสนั่นอึงอลสุขใจ | ||
| ขอบคุณแถนส่งฝนแล้ว | ดังแก้วยินดีมิสงสัย | ||
| อ๊บอ๊บอึ่งอ่างกังวาลไกล | ขอบคุณให้แถนชื่นชม | ||
| เกิดเป็นประเพณีอีสาน | นับนานแต่งเติมเพิ่มสม | ||
| เล่นสนุกกันมาน่านิยม | ขอบังคมตำนานบุญบั้งไฟฯ | ||
| ------------------------- ขุนทอง ศรีประจง ปรับปรุงและโพสใหม่ 14 พค.2560 |
|||
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น